Zygmunt I Stary
Zygmunt I Stary urodził się 1 stycznia 1467 roku i był synem Kazimierza IV Jagiellończyka. Zanim został królem Polski, godność tą sprawowali jego starsi bracia: Jan I Olbracht (1492-1501) i Aleksander Jagiellończyk (1501-1506). Zygmunt w tym okresie z polecenia innego brata Władysława – króla Czech i Węgier, był namiestnikiem Śląska oraz Dolnych i Górnych Łużyc. Po śmierci Aleksandra, opuścił Śląsk i udał się na Litwę, gdzie okrzyknięto go wielkim księciem. Jeszcze w tym samym roku został na sejmie piotrowskim obrany na króla polskiego. Koronacja miała miejsce 24 stycznia 1507 roku w katedrze na Wawelu.
Nowy król obejmował skarb pusty i zadłużony. Przeprowadził reformy podatków, usprawnił działalność mennicy krakowskiej oraz uporządkował gospodarkę celną. Ku niezadowoleniu szlachty rządy swoje chciał oprzeć na senacie. Jeszcze za życia doprowadził do elekcji, a następnie do koronacji swojego 10-letniego syna Zygmunta II. Spotkało się to z krytyką szlachty i doprowadziło w 1537 roku do rokoszu lwowskiego. Rządy Zygmunta I Starego określane są złotym wiekiem. Charakteryzowały się one tolerancją religijną. Wraz z swoją drugą żoną – Boną z rodu Sforzów, sprawował opiekę nad artystami, pisarzami i uczonymi. Dzięki mecenasowi króla doszło do renesansowej przebudowy zamku wawelskiego, gdzie wzniesiono Kaplicę Zygmuntowską. Był też fundatorem najsłynniejszego dzwona w Polsce – Dzwona Zygmunta.
Zygmunt I Stary prowadząc politykę zagraniczną starał się zachować dobre stosunki zarówno z Habsburgami jak i Turkami. Jego panowanie przypadło na okres rywalizacji o tron w Czechach i na Węgrzech, gdzie po śmierci króla Ludwika zakończyło się władztwo Jagiellonów. Zygmunt zmuszony był także do rozwiązania konfliktów z sąsiadami Polski i Litwy. Mimo zwycięstwa pod Olszą (1514), utracił on Smoleńsk. Także wygrana w bitwie pod Obertynem (1531) nie zapobiegła stracie Mołdawii, formalnie będącej polskim lennem od 1387 roku. W 1519 roku wybuchła kolejna wojna z Zakonem, którego wielki mistrz Albrecht Hohenzollern nie akceptował zawartego przeszło pół wieku wcześniej pokoju toruńskiego. Konflikt zakończył się złożeniem przez tego ostatniego hołdu królowi polskiemu na rynku krakowskim 10 kwietnia 1525 roku. Cztery lata później Zygmunt I wcielił do granic państwa Mazowsze, po wymarciu tamtejszej linii piastowskiej.
Był najdłużej panującym polskim monarchą. Zmarł 1 kwietnia 1548 roku w wieku 81 lat i został pochowany w katedrze wawelskiej. Był władcą sprawiedliwym, wyrozumiałym i rozważnym.
