Bolesław Chrobry
Był synem Mieszka I i Dobrawy. Urodził się w 966 lub 967 roku. W dzieciństwie, oddany jako zakładnik na dwór cesarski, zetknął się w z wielką polityką i poznał sztukę rządzenia państwem. W 992 roku objął władzę po ojcu i zjednoczył ziemie rozdzielone pomiędzy przyrodnich braci. Z jego inicjatywy czeski biskup Wojciech podjął misję chrystianizacji pogańskich Prusów. Zakończyła się ona zamordowaniem misjonarza, którego ciało wykupił Bolesław i pochował w Gnieźnie. Wkrótce biskup został kanonizowany, a jego grób stał się celem podróży licznych wiernych.
Kult męczennika podniósł rangę Kościoła w Polsce. W 1000 roku z pielgrzymką do Gniezna przybył cesarz Otton III. Jego wizyta miała przede wszystkim wymiar polityczny. Dla księcia piastowskiego zjazd gnieźnieński stał się okazją do pokazania na zewnątrz potęgi i zamożności Polski. Doszło wówczas do symbolicznej koronacji Bolesława dokonanej przez cesarza. Następstwem zjazdu gnieźnieńskiego było utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie i trzech nowych biskupstw: w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Książę Bolesław otrzymał od cesarza prawo ich obsadzenia. Godność pierwszego arcybiskupa uzyskał brat św. Wojciecha – Gaudenty.
Przyjazne stosunki z cesarstwem przerwała śmierć Ottona III w 1002 roku. Bolesław, wykorzystując kryzys wywołany tym wydarzeniem, opanował Miśnię, Łużyce i Milsko. Rok później swoją władzę poszerzył o Czechy. Wzrost potęgi państwa Piastów zaniepokoił nowego cesarza Henryka II, który zbrojnie dotarł aż do Poznania. Ostatecznie w 1018 roku konflikt zakończono pokojem w Budziszynie, na mocy którego Chrobry zachował Łużyce i Milsko oraz niezależność od cesarza. Po zakończeniu wojny z Niemcami Bolesław zorganizował wyprawę na Ruś i zajął Kijów. Legenda głosi, że uderzając o kijowską Złotą Bramę, wyszczerbił ostrze swojego miecza. Dlatego nazwano go Szczerbcem – insygnium koronacyjnym królów z dynastii Piastów. W drodze powrotnej z Kijowa Chrobry odzyskał Grody Czerwińskie.
Zwieńczeniem panowania Bolesława była koronacja na króla Polski. Wkrótce po niej zmarł w dniu 17 czerwca 1025 roku. Przydomek Chrobry, czyli mężny, odważny, waleczny został nadany mu za czasów panowania jego syna, Mieszka II.
