Henryk III Głogowski

Henryk III Głogowski – (ok. 1260-1309) syn księcia Konrada Głogowskiego i Salomei. najpotężniejszy władca księstwa głogowskiego, rywalizował z Władysławem Łokietkiem o koronę polską. Przedwczesna śmierć Głogowczyka spowodowała, że królem ostatecznie został książę kujawski.

Henryk słynął z rządów twardej ale i sprawiedliwej ręki. Nad Głogowem objął samodzielną władzę po uzyskaniu pełnoletniości ok. 1278 roku. Za jego rządów, księstwo głogowskie, jak i stołeczny Głogów, zyskały na znaczeniu poprzez znaczny rozwój i bogactwo miasta. W okresie załamywania się rządów czeskich w Polsce po śmierci Wacława II (1305) miasta wielkopolskie opowiedziały się zdecydowanie po stronie księcia głogowskiego. Progłogowskie sympatie mieszczaństwa wielkopolskiego wytłumaczyć można częściowo powiązaniami rodzinnymi patrycjatu miast tej dzielnicy, w sporej części wywodzącego się ze Śląska. Decydowały jednak głównie bliskie związki gospodarcze miast wielkopolskich z lepiej rozwiniętymi ośrodkami śląskimi.

Ok. 1290 roku jako pierwszy władca w tej części Europy przeprowadził reformę monetarną i zaczął bić tzw. kwartniki o stałej zawartości srebra. Był nad wyraz hojny pod względem budowy kościołów parafialnych i klasztorów. Tylko samą kolegiatę w Głogowie uposażył w szereg prebend. Znane są liczne fundacje artystyczne Henryka III. Ufundował w kolegiacie posągi swoich rodziców: Konrada i Salomei.